Merhaba Gönül Dostlarım,
Hazır bayramken geçmişe biraz dönelim ve çocukluğumuzdaki bayramları hatırlayalım dedik. Komşu teyzelerin, akrabaların yeni ütülenmiş tertemiz mendiller içinde para, lokum verdiği, macuncu, kağıt ya da pamuk helvacı peşinden koştuğumuz o tasasız günlerimizi...
Aile büyüklerimizle birlikte kutladığımız o eski bayram günlerimizi özlemle hatırladığımızda geride bıraktığımız ana, baba ve sevdiğimiz insanlarımızı sevgi, saygı, özlem, rahmet ve minnetle anıyoruz, ruhları şad mekanları cennet olsun.
~İbrahim Birol~
****
Nerede o eski bayramlar diye başlıyoruz cümlelerimize her bayram kutlamasında. Aslında bayram aynı bayram, değişen biz insanlar!...Ne değişti de anılarımızı bu kadar özler olduk? Özlediğimiz ne geçmişe dair?..
Güzel anlar, güzel anılar...Peki, anılara sığınmak yerine neden yeni ve güzel anılar yaratmıyoruz kendimize?...
Cevabı yine kendimde arıyorum. Çünkü bir bir eksilirken takvim yaprakları, hayatımızdan da sevdiklerimiz eksiliyor birer birer. Ve onların yerine kimseyi koyamıyoruz. Elleri öpülesi insanlar, bir selvi gölgesinde dualarımızı bekliyor...Ve biz özlerken onları, bayramlarda arıyoruz kaybettiğimiz mutluluğu...
Yas tutmak yok, çünkü anılarımızla güçlüyüz artık...
İçinizdeki çocuk hiç büyümesin, hep şeker toplasın, komşu komşu dolaşıp el öpsün...
Cümleten iyi bayramlar dilerim.
~
Ayşe Dikici
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder