NASA'da MARS' ı KEŞFETTİ...

Merhaba Gönül Dostlarım,

Bugünkü yazımızda sizlere NASA tarihinin en önemli projesinde Mars'ta hayat arayan ekibin başında bulunan Türk bilim kadını Doç.Dr. Neva Çiftçioğlu' n dan behsetmek istiyorum ama öncesinde,

Hakkari'nin Şemdinli ilçesinin üs bölgesinde top atışı yapıldığı esnada arızalı mühimmatın infilak etmesi sonucu  Milli Savunma Bakanlığı, kaza sonucu 25 askerin yaralandığını, kayıp 7 askerin cesetlerine ulaşıldığını açıkladı.09.11.2018 günü  Şemdinli İlçesi Ortaklar Süngü Tepe Üs Bölgesinde askeri mühimmat deposunda meydana gelen patlama sonucu     7 Askerimiz  şehit olmuş ve 25  personelimiz yaralanmıştır.
Şehitlerimize Allah' tan Rahmet yaralılarımıza acil şifalar dileriz. Şehitlerimizin Ruhları şad olsun.


NASA'da Mars'ı keşfetti bizde işsiz kaldı


Türk bilim kadını Doç.Dr. Neva Çiftçioğlu vatan hasretine dayanamayıp 18 yıl sonra Türkiye'ye döndü

Türk bilim kadını Doç.Dr. Neva Çiftçioğlu NASA'nın fırlattığı uydularla Mars'ta hayat izlerini aradı. Vatan hasretine dayanamayıp 18 yıl sonra Türkiye'ye dönen Çiftçioğlu mükemmel CV' siyle yaptığı tüm başvurulara karşın iş bulamadı.

NASA tarihinin en önemli projesinde Mars'ta hayat arayan ekibin başında bulunan Türk bilim kadını Doç.Dr. Neva Çiftçioğlu vatan hasretine dayanamayıp 18 yıl sonra Türkiye'ye döndü. Elinde nanoteknoloji alanında büyük başarılarla dolu bir CV ve kendisine ait patentlerle iş aramaya başladı. Yaptığı her iş başvurusundan ret cevabı aldı. Son çareyi sıkıntısını medyaya anlatmakta buldu. Anadolu Ajansı muhabirine konuşan Çiftçioğlu "Dönüşüm tamamen manevi duygularla. Türkiye'de nanoteknolojiyle ilgili çalışmalar yapmaya geldim" dedi. Üniversitelere yaptığı başvurulardan "Sizi alacak bölümümüz yok" yanıtını alan Çiftçioğlu, teknolojinin kalbi NASA'daki deneyim ve tecrübelerini Türkiye için harcayacağını kaydetti.

Çiftçioğlu şunları söyledi: "Birçok ülkede bu çark şöyle işliyor; ülkenin yurtdışındaki büyükelçilikleri, özellikle belli projelerde çalışmış Vatandaşlarını ülkelerine bildiriyor. Bu kişiler ülkelerine döndükten sonra onları bir kurum karşılıyor. İşte bizde de böyle bir kurum olsa ve ben de oraya gidip; şunları yapabilirim diyebilsem. Oysa ben, samanlıkta iğne arıyorum. Gidiyorum üniversitelere... Tek tek görüşüyorum ve kişisel inisiyatiflerle karşı karşıya kalıyorum."

İNŞALLAH GERİ GİTMEM

ÇİFTÇİOĞLU, Türkiye'de aradığını bulamazsa ABD "ye yeniden dönüp dönmeyeceği sorusuna ise şu yanıtı verdi: "İşte zaten gerçek beyin göçü o zaman olur. İnsanlar ilk çıkışta ‘bir şeyler öğreneyim de geleyim" der. Gider ve döner ülkesine. Ama karşılık bulamaz, kalbi kırılıp geri döner. İnşallah hiçbir zaman o aşamaya gelmem."

TAEK : Amerikan futbolu Türkiye'de anlaşılmaz

BİLİM insanı Doç. Dr. Neva Çiftçioğlu' nun durumunu öğrenen yetkililer, Çiftçioğlu' nun doğru yere başvurmamış olabileceğine dikkat çekiyor. Türkiye Atom Enerjisi Kurumu (TAEK) Başkanı Okay Çakıroğlu Neva Çiftçioğlu' nun yakınmasında haklılık payı yok diyemeyeceğim. Bu yaygın bir problem. Mesela biz TAEK'iz. NASA'da çalışanların çoğu bizim yaptığımız işlerle iştigal etmiyor. Bu biraz da ülkenin istihdam yapısıyla, bilimsel alt yapısıyla ilgili. Şuna benziyor: çok iyi Amerikan futbolu oynayabilirsiniz ama ülkemizde Amerikan futbolu popüler değilse, ilgili bir alt yapı yoksa, bizim ilgimiz diğer futbol türüyse, sizin değeriniz bizim ülkemizde pek anlaşılmayabilir." dedi. Çakıroğlu "Neva Çiftçioğlu, TAEK'e bir gelsin, tanışalım. Yardımımız olursa, edelim" diye konuştu.

TÜBİTAK : BİZE BAŞVURSUN

TÜBİTAK yetkilileri ise 2004'ten bu yana yaptıkları çalışmalarla tersine beyin göçüne hız kazandırdıklarını, ABD , Kanada ve Japonya gibi ülkelerde yaşayan 25"e yakın Türk bilim insanının Avrupa Birliği (AB) 7. Çerçeve Programı destekleriyle Türkiye'ye döndüklerini bildirdiler. Doç.Dr. Neva Çiftçioğlu' nun Türkiye'ye geldiğinde doğru yere başvurmamış olabileceğini belirten TÜBİTAK yetkilileri, TÜBİTAK'a başvuru yapmasını istediler. Yetkililer, AB 7. Çerçeve Programı Ulusal Koordinatörlüğü'nün kendisiyle ilgileneceğini ifade ettiler.

Gelmek isteyen çok kişi var

BOYDEN Türkiye Genel Müdürü Özlem Ergün "Bu tip örnekler Türkiye'de çok fazla görünüyor. Örneğin portföyümüzde 30-40 kadar genetik ve biyoteknoloji alanında dünya çapında faaliyet gösteren ancak Türkiye'ye gelmek isteyen profesörler var. Ancak onlara iş bulamıyoruz" dedi. Ergün "Önemli sayıda Türk bilimadamı var. Bunların büyük kısmı Türkiye'ye dönmek istiyor. Bunun için devletin bu alanlara yatırım yapması gerekiyor" diye konuştu.

Teknolojiye bütçe ayrılmalı

Türkiye'den beyin göçünü engellemek için "Beyin Göçüne Karşı Beyin Gücünü Teşvik" kampanyaları düzenleyen Dizayn Grup Başkanı İbrahim Mirmahmutoğulları da yurt dışında yetişen beyinlerin Türkiye'ye geldiklerinde iş bulamadıklarını söyledi. Mirmahmutoğulları "Üniversitelerde yüksek teknoloji çalışmaları geldiğinde 'ne gerek var' diyen bir kesim oluyor. Biz 20 kişinin projelerini değerlendiriyoruz. Bunu diğer şirketlerin de yapması gerekir. Ayrıca devletin de bütçe ayırması şart" dedi.

Kaynak: Ekonews

https://youtu.be/i6RHUXTRKvc

Günün Sözü :

İbrahim Birol, http://ibrahimbirol.blogspot.com.tr/

11 Kasım 2018, Antalya-Turkey

ATATÜRK' TEN ULUSA SON VEDA

Merhaba Gönül Dostlarım,

Yukarıdaki fotoğraf ATATÜRK'ün Türk Ulusunu son kez selamlaması ve vedasıydı.

Gençler Cumhuriyet size emanet! TÜRK askeri Cumhuriyet sana emanet!.....

29 Ekim 1938
Cumhuriyet Bayramı' nda Askeri Lise öğrencilerine el sallamaya çalışırken Dolmabahçe Saray' ın penceresinde çekilmişti.

29 Ekim 1938…Cumhuriyet Bayramı… Artık Büyük ATA’ nın sağlık durumu, fevkalade vahim… Odasında, yarı uyku halinde, bitkin bir şekilde yatıyor…

Yaşamından umut kesilmiş, her an her şey olabilir…

Oysa O, Ankara’ daki törenlere katılmak istemiş, hatta hipodromda, ATATÜRK’ün şeref locasına yorulmadan çıkabilmesi için bir asansör yaptırılmış, ama ne mümkün ?”

Ne olacaksam orada olayım” diyen ATATÜRK doktorlara, ”Bütün mesuliyet benimdir…

Ankara’ya mutlaka gideceğim” demiştir, ama artık yatağından bile kalkamamaktadır.

O sırada Dolmabahçe Sarayı’ nın önünden iyice yakın geçen bir vapurun içerisi, Askeri Lise öğrencileriyle dolu…

Cumhurbaşkanlığı boyunca ilk kez Ankara’ daki törenlere katılamayan ve durumu oldukça ağır olan ATATÜRK’ ü görmek isteyen öğrenciler, gözyaşları içerisinde, ellerindeki bayrakları, çiçekleri ve şapkalarını sallayarak haykırıyorlar…

”ATAmızı görmek istiyoruz!...

Sonra birden hep bir ağızdan söylemeye başladıkları İstiklal Marşı ile Dolmabahçe Sarayı inliyor…

Bu sırada yanında gene manevi kızı Gökçen olan ATATÜRK, gençlerin sesini duyarak heyecanlanır, yatağında doğrulur ve heyecanla pencereden bakan Sabiha Gökçen’ e seslenir:

“Bak Gökçen, gençlerimin sesi…

Duydun mu beni istiyorlar…”

“Evet paşam”, der Gökçen,”

Bir vapur dolusu genç…

Askeri Lise öğrencileri…

Cumhuriyet Bayramı törenlerinden dönüyor olmalılar…

ATATÜRK “Çocuklarım, benim çocuklarım…” diye fısıldar, gözlerinden yaşlar süzülmektedir.

Bu sırada içeriye doktor Neşet Ömer ve Salih Bozok girer.

ATATÜRK heyecanını onlarla paylaşır.

“Duyuyor musunuz?”

“Evet Paşam” derler gözleri dolarak “Duyuyoruz…”

Onlar, Cumhuriyeti emanet ettiğim gençlerimiz..” der gururla ATATÜRK.

Sanki bir anda iyileşmiş, güçlenmiş gibidir.

Oysa ATATÜRK’ün odasının yanındaki nöbet odasında Kılıç Ali, pencereyi açmış, gençlere “Gidin!” diye işaret etmektedir.

Oysa gençler iyice coşmuştur.

Yaşa ATATÜRK !

Varol ATATÜRK ! diye bağırmakta, bazı gençler vapurdan suya atlayarak, saraya doğru yüzmeye çalışmakta, "ATAmızı görmek istiyoruz !” diye haykırmaktadır.

“Çocuklarımı görmek istiyorum…”

ATATÜRK “Çocuklarımı görmek istiyorum.

Buraya kadar gelmişler, hiç değilse onlara el sallamalıyım, beni pencereye götürün!” emrini verir.

Doktor Neşet Ömer “Fakat Paşam…” diyecek olur, ATATÜRK doktorun itirazına sertçe yanıt verir:”

Nedir fakat?”

Doktor susar.

Salih Bozok hemen pencere önüne bir koltuk koyar.

Sonra ATATÜRK’ ü giydirirler. Bu giyinme ona büyük ıstırap verir, ama yüzünden boncuk boncuk terler süzüldüğü halde, sesini çıkartmaz.

Sonra nöbet odasından koşup gelen Kılıç Ali’ nin de yardımıyla ATA’ yı penceredeki bir koltuğa götürüp oturturlar.

ATATÜRK giyinmiş, başı dik, sanki hiç günleri sayılı bir hasta değilmiş gibi, gençlere gülümseyerek el sallar.

Gençler ATATÜRK’ ü pencerede görünce, iyice coşarlar ve sanki denizde kıyamet kopar.

Hep beraber alkışlayıp, "Büyük ATATÜRK” diye haykırdıklarında, yer gök inler.

Gençlerden birkaçı daha üniformalarıyla vapurdan atlayarak ATA’ larına doğru yüzmeye, marşlar söylemeye başlar.

Bu manzarayla fevkalade duygulanarak ağlayan ATATÜRK’ ün gençlere salladığı eli, gittikçe gücünü kaybederek yana düşer…

Gözyaşları içerisinde “Yoruldum…” der.

Kılıç Ali ve Salih Bozok, O' nu koltuğu ile kucaklayarak, yatağının yanına getirirlerken, dışarıdan gelen tezahürat sesi, gittikçe yükselmektedir.

Paşanın “Onları gördüğüm için mutluyum” derken, yumduğu gözlerinden ip gibi yaşlar süzülmektedir…

Gençler Cumhuriyet size emanet! TÜRK askeri Cumhuriyet sana emanet!.....

Alıntıdır

"PAŞAM DİLİNİZİ DIŞARI ÇIKARIR MISINIZ?"

Dr. Ali Güler, konuyla ilgili yaptığı açıklamada şu ifadeleri kullandı: "Atatürk'ün komaya girdiğinde söylediği son söz 'Aleykümselam' sözüdür. 8 Kasım günü Atatürk saat 18.30'da Dr. Neşet Ömer İrdelp muayene için, Mustafa Kemal Atatürk'e 'Paşam dilinizi dışarı çıkarır mısınız?' deyince Atatürk dilini dışarı çıkardı. Ardından, Dr. İrdelp 'Biraz daha uzatır mısınız?' diye sordu. Bunun üzerine Atatürk dilini tamamen içeri çekip sağına döndü. Orada birisiyle konuşur gibi 'Aleykümselam' dedi ve derin bir komaya girdi. Bundan 38 saat 5 dakika sonra da tıbben ölümü gerçekleşti."

https://youtu.be/VTYwW5FEFNE

İbrahim Birol, http://ibrahimbirol.blogspot.com.tr/
8 Kasım 2018, Antalya-Turkey

AH ANA !...

Merhaba Gönül Dostlarım,

Telefon çaldı, köy garajından arıyorlardı.

“ Mehmet Bey anneniz burada, bilginiz olsun. “
“Tamam, teşekkür ediyorum, birazdan gelirim “ dedi.

Telefonu kapatırken söylendi;
“ Ah ana, ah ana yine mi? “

Bir taksiye atlayıp köy garajının yolunu tuttu.
Annesi oğlunu gördüğüne hiç mutlu olmadı.
Kucağında tuttuğu bohçasına sarıldı, suratını astı.

Mehmet yazıhane görevlisine teşekkür etti.

“Hadi ana gidiyoruz “ dedi. Annesi toparlanırken söylendi.
“ Nereden bildin bura da olduğumu, kim haber etti sana? “

Oğlu cevap vermedi, elinde ki bohçayı çekip aldı.

Kendisi önde annesi arkada çıktılar.
Eve kadar tek kelime etmediler.

Oturdukları siteye gelmişlerdi, asansörle onuncu kata çıktılar.

Burnundan soluyan Mehmet eve girer girmez açtı ağzını..
“ Ana bu kaçıncı, ayıp yahu.. Ele güne rezil ediyorsun beni.
Bohçanı toplayıp ta kaçmak ne oluyor.
Ne işin var köy de, ne yapacaksın yalnız başına.
Sana bir kötülük mü ettik, ben, gelinin, torunların.. “

Anası titreyen dudaklarının arasından,
“ Yok oğul, ben razıyım sizlerden. Ama.. “

“ Aması ne ana, aç mısın, çıplak mısın? “

“ Dinle ey oğul, dedi anası,
Evet yediğim önümde , yemediğim ardımda..
Ama ben bahçemde yetiştirdiğim domatesi, biberi özlüyorum.

Evet, dayalı döşeli bir odam var, kumandalı televizyonum var.
Ama ben, kerpiç duvarlı, toprak damlı evimi özlüyorum.
Günüm bu odada, balkonda geçiyor, hapis gibiyim.
Oysa ben bahçemi, tepeleri, tarlaları özlüyorum.
Sizden başka kimseyi gördüğüm yok, o da akşamdan akşama.
Oysa ben komşularımı, eşimi, dostumu özlüyorum.
Sağım beton, solum beton, tepem beton..
Oysa ben, toprağı, toprağın kokusunu özlüyorum.
İneğimi, kedimi, tavuklarımı özlüyorum.
Mezar özlenir mi oğul, ben babanın mezarını özlüyorum.

Biliyorum ölünce köye götüreceksiniz beni..
İşte bu kavuşma erken olsun diye dualar ediyorum.
Oğul anla beni, alışamadım şehrinize, ölümü bile özler oldum. “

Sesi boğuklaştı, gözlerinden iki damla yaş süzüldü.
Anasını bu halde gören Mehmet’in içi sızladı.

Uzandı, elleriyle yaşını sildi, sarıldı ona.

“ Kurban olurum ben sana anam.
Sesimi yükselttim, kusuruma bakma.
Ben seni rahat ettirdiğimi sanıyordum, yanılmışım affet. “

Kalktı, odadan çıkarken;

“ Hazırlan Güllü Ana, yarın köyüne kavuşuyorsun.”

Güllü Ana o akşam çocuklar gibi şendi.
Kıyafetlerini topladı. Banyosunu yaptı.
Yakın komşularına hediyelikler hazırladı.
Geliniyle, torunlarıyla helalleşti. Erkenden yatağa girdi.

Döndü durdu yatağında, çabucak sabah olsun istiyordu.
Sabah olsun da yola düşsünler. Düşsünler de köyüne kavuşsun.

Sabahleyin gelin erkenden kalktı, kahvaltıyı hazırladı.
Kocasını uyandırdı. O da anasının kapısını tıklattı.

“Ana kahvaltı hazır.” Ses gelmedi, bir daha.. Yok..

Açtı kapıyı anası hala yataktaydı.

“Güllü Ana hayırdır, vaz mı geçtin köye gitmekten” diye takıldı.

Cevap alamadı, içi titredi. Sokuldu, yorganın ucunu kaldırdı.

Anası dizlerini çekmiş cenin pozisyonunda öylece duruyordu.

Hafifçe sarstı, kadın adeta taşlaşmıştı.

Elini tuttu, buza kesmişti.

“Anaa.. “ diye bağırdı. Karısı içeri koşturdu.

Anasının eli avucunda ağlıyordu Mehmet…

Alıntı : Hasan Aksoy

https://youtu.be/9lccV2zd9Cg

Günün Sözü : "İnsanlar önceleri köyden kente göç ettiler, şimdilerde ise şehrin boğucu ve sıkıcı havasından kurtulmak için yeniden köye göç etmeye başladılar." 

İbrahim Birol,  http://ibrahimbirol.blogspot.com.tr/

7 Kasım 2018, Antalya-Turkey

TEK AYAKKABI

Merhaba Gönül Dostlarım,

Ayakkabıcı, yeni getirdiği malları vitrine yerleştirirken, sokaktaki bir çocuk onu izlemekteydi. Okullar kapanmak üzere olduğundan, spor ayak...kabılara rağbet fazlaydı. Gerçi mallar lüks sayılmazdı ama, küçük bir dükkan için yeterliydi. Onların en güzelini öntarafa koyunca, çocuk vitrine doğru biraz daha yaklaştı. Fakat bir koltuk değneği kullanmaktaydı. 

Hem de güçlükle.. Adam ona bir kez daha göz attı. Üstündeki pantolonun sol kısmı, dizinin alt kısmından sonra boştu. Bu yüzden de sağa sola uçuşuyordu. Çocuğun baktığı ayakkabılar, sanki onu kendinden geçirmişti.Bir müddet öyle durdu. Daldığı hülyadan çıkıp yola koyulduğunda, adam dükkandan dışarı fırlayıp:
- Küçükk!. diye seslendi. Ayakkabı almayı düşündün mü? Bu seneki modeller bir harika!.
Çocuk, ona dönerek:
- Gerçekten çok güzeller!. diye tebessüm etti. Ama benim bir bacağım doğuştan eksik.
- Bence önemli değil!. diye, atıldı adam. Baktığın ayakkabı, sana yakışır!. dedi. Denemek ister misin?
Çocuk, başını yanlara sallayıp:
- Üzerinde 30 lira yazıyor, dedi. Almam mümkün değil ki!.
İndirim sezonunu, senin için biraz öne alırım!. dedi adam. Bu durumda 20 liraya düşer. Zaten sen bir tekini alacaksın, o da 10 lira eder. Çocuk biraz düşünüp:
Ayakkabının diğer teki işe yaramaz!. dedi. Onu kim alacak ki?
- Amma yaptın ha!. diye güldü adam. Onu da, sağ ayağı eksik olan bir çocuğa satarım.
Küçük çocuğun aklı, bu sözlere yatmıştı. Adam, devam ederek:
- Üstelik de öğrencisin değil mi? diye sordu.
- İkiye gidiyorum!. diye atıldı çocuk. Üçe geçtim sayılır.
- Tamam işte!. dedi adam. 5 Lira da öğrenci indirimi yapsak, geri kalır 5 lira. O da zaten pazarlık payı olur. Bu durumda ayakkabı senindir, sattım gitti!.
Ayakkabıcı, çocuğun şaşkın bakışları arasında dükkana girdi. İçerdeki raflar, onun beğendiği modelin aynısıyla doluydu. Ama adam, vitrinde olanı çıkarttı. Bir tabure alıp döndükten sonra, çocuğu oturtup yeni ayakkabısını giydirdi. Ve çıkarttığı eskiyi göstererek
- Benim satış işlemim bitti!. dedi. Sen de bana, bunu satsan memnun olurum.
- Şaka mı yapıyorsunuz? diye kekeledi çocuk. Onun tabanı delinmek üzere. Eski bir ayakkabı, para eder mi?
- Sen çok câhil kalmışsın be arkadaş.. dedi, adam. Antika eşyalardan haberin yok her halde. Bir antika ne kadar eski ise, o kadar para tutar. Bu yüzden ayakkabın, bence en az 30- 40 lira eder.
Küçük çocuk, art arda yaşadığı şokları, üzerinden atabilmiş
değildi.Mutlaka bir rüyada olmalıydı. Hem de hayatındaki en güzel rüya. Adamın, heyecandan terleyen avuçlarına sıkıştırdığı kağıt paralara göz gezdirdikten sonra, 10 liralık banknotu geri vererek:
- Bana göre 20 lira yeterli.. dedi. İndirim mevsimini başlattınız ya!..
Adam onu kıramayıp parayı aldı. Ve bu arada yanağına bir öpücük kondurdu.
Her nedense içi içine sığmıyordu. Eğer bütün mallarını bir günde satsa, böyle bir mutluluğu bulamazdı. Çocuk, yavaşça yerinden doğruldu. Sanki koltuk değneğine ihtiyaç duymuyordu. Sımsıcak bir tebessümle teşekkür edip:
- Babam haklıymış!. dedi. 'Sakat olduğum için, üzülmeme hiç gerek yok!' demişti.

Alıntı : Sözcükler Ötesi

Günün Sözü :


İbrahim Birol, http://ibrahimbirol.blogspot.com.tr/
4 Kasım 2018, Antalya-Turkey