Merhaba Gönül Dostlarım,
Benim bayramlarım vardı;
Bir mendil üç beş rengarenk şeker ,
Üç beş lira harçlıkla sevinç içinde geçen , verdiklerinde Altın bulmuş gibi sevindiğim...
Gelsin diye iple çekip heyecandan günleri sayıp durduğum ...
Hepimizde tatlı bir telaş vardı ,
Annelerimiz tatlı börek dolma ile uğraşırken ,
Babalarımızın evin patlamış ampulü değiştirip kablo ıvır zıvır evin işleri ile uğraştığı,
Sonra kuru kahve çektirmek şeker ve bayramlık alış veriş görmek için gittiği çarşımız...
Biz çocuklar da bayramlıkları giyinme hevesiyle zaman geçirmek için sokaklarda oynardık akşam ezanına kadar...
Arefeden başlayan bayram telaşımız ,
Bayram namazıyla devam ederdi...
Tüm aile topluca kahvaltı eder ,
Tek sıra dizilip büyükten küçüğe el öper bayramlaşırdık ailece...
Rugan ayakkabılarım olurdu her bayram ,
Bazen kırmızı bazen beyaz ,
Saçlarımda kurdelem ,
Ponponlu beyaz çoraplarım ve
Kadife jile elbisem ile ,
Babamın elinden tutup mahalledeki büyükleri tek tek gezerdim ,
Sonra babam annem evdeki misafirlerle otururken ben ve ablam ,
Bahçede arkadaşlarımızla toplanıp naylon poşetlerde ki topladığımız şekerleri gösterirdik bir birimize ...
Bazen şeker değiş tokuşu yapar , herkes kaç para harçlığı olduğunu gösterirdi...
Sokak sokak gezen baloncu macuncu elma şekeri ne varsa beklerdik,. harçlıklarımızı harcamak için...
Şimdi büyüdüm ve ,
Mazide kaldı o mutlu günler ,
Anıyorum işte ben de böyle bayramdan bayrama hasretle ,
Çünkü artık ne o bayramlar var,
Ne o bayram hevesim ne de elimi tutup gezdirecek babam...!!!
~AHRÂZ SNR ~
" Eskimedi ki bayramlar.. Eskiyen biziz
Heyecanını yitiren, el öpmeye gelen çocuklara kızıp
kapılarını açmayan. Komşularını tanımayan da biziz
Büyüklerini saymayan da.."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder