Merhaba Gönül Dostlarım,
Bu yazımda çok kısa bir sürede olsa sizlere biraz nostalji yaşatmak istedim. Aşağıdaki yaşanmışlığı hatırlayanlarınız bilirler fakat ben yinede unuttuğumuz ve kaybolan eski değerlerimizi ve geçmişi sorgulamamıza yardımcı olabilecek farklı iki yazıyı sizlerle bir kez daha paylaşmak istedim...
Pazar günleri banyo günüydü
Banyo taburesine oturmadan önce su döken nesiliz biz.
Annemizin sinirlenince kafamıza 'dannk' diye ses çıkartan taslarla yıkandık banyodan sonra havluya sarılıp sobanın yanına geçtik..
Saçlarımızdan düşen suları sobaya düşürür cısss sesini dinledik. En güzel mahalle maçlarını annemizin zamansız banyo yaptırmaları yüzünden kaçırdık .
Cumadan verilen ödevi pazar akşamı yapan nesiliz.
Aynı simidi 2-3 kişi yiyip aynı şişeden gazoz içtik. Arkadaşın bisküvisinden alınca içi yanan değil mutlu olan nesildik.
Anne terliğinin tadına doyumsuz bakmış, pazar banyosunu genelde leğende hacı şakir sabunu ve maşrabayı kafasına yiye yiye yıkanmış tertemiz çocuklardık.
Bizler kardan adam yapıp erimesin diye dua eden çocuklardık. Sokak oyunundan vazgeçemeyip, salça ekmek yiyip doyan çocuklardık.
Yere düşen ekmeği öpüp başımıza koyardık, tuvaleti geldiğinde annesi eve alır korkusuyla sokağa çiş yapan çocuklardık.
O günler çok çok güzeldi hele hele bugünlerle karşılaştırıldığında.
Alıntı
,
****
BEN ÇOCUKKEN
Ben çocukken,.... Teneke bir kalem kutum vardı.... İlkokula yeni başlamıştım, sonra ikinci sınıfta tahta bir kalem kutusu aldı babam.
Ben çocukken, ...tahta bir çantam vardı.... O zamanlar deri çantayı herkes alamazdı... Sonraları deri çantalar yaygınlaştı... Ve benim de deri bir çantam oldu.... Çok fazla para yoktu.... Zaten olsa bile alabileceğin çok fazla şey yoktu....
İlkokulu bitirdiğimde bir bisikletim oldu..... Evlerde telefon yoktu. Telefon almak için insanlar yıllarca beklerlerdi. Ve telefon alıp satılan gelir getiren bir nesne idi. İnsanlar telefon alıp, sonra kar amacı ile satarlardı.
Ben çocukken,... Renkli resim yoktu. Renkli televizyonu bırakın renksizi bile yoktu. Sonra ortaokula başladığım yıllarda televizyon ile tanıştım.... Ama tek bir kanal,... Haftanın belli günleri ve belli saatleri yayın başladı. Ve Türkiye televizyona kavuştu.
Ben çocukken,... Yollarda çok fazla araba yoktu. Olan arabaların bir çoğu taksiydi.... Ve Türkiye bir gün ilk Türk otomobili ‘’Anadol’’ ile tanıştı. Tabi herkes değil.....
Ben çocukken,... Türkiye'de dört parti vardı. Bunlardan biri adalet partisi, diğeri cumhuriyet halk partisiydi. Ve bir o,... Bir diğeri iktidara gelirdi.... Asla koalisyon olmazdı....
Ben çocukken,... Türkiye'de, milyarderler, trilyonerler yoktu....
Bir koç vardı.... Bir de sabancı....
Ben çocukken,....banka hortumlayanlar yoktu.... Çünkü dört beş banka vardı,.... Faizler ve faizcilik revaçta değildi. Bankerler ve bankerzedeler yoktu.... Likit fon yoktu.... Tasarruf bonosu vardı....
Peki ne vardı ben çocukken,.... Arkadaşlık vardı,... Dostluk vardı....
İnsanların insanlara saygısı vardı.... Komşuluk vardı..... İki mahalle ötede oturan insanları bile tanırdınız.... Şimdi, üst katımızda kim oturuyor bilmiyoruz.... İnsanlar bir sorunları olduğunda birbirlerinin yardımına koşarlardı..... Kimse sokaklara çöp atmazdı.... Mahallede fakir biri varsa ona elimizden geldiğince yardım ederdik. Bir tencere yemek yapılmışsa o komşumuza da verirdik akşamları insanlar birbirlerine misafirliğe gider gelirlerdi....
İşte ben çocukken bunlar vardı.....
Ben çocukken insanlar küçük evlerde yaşarlardı,… fakat gönülleri büyüktü. İkramı ve ağırlamayı severlerdi.
Ben çocukken annelerimizin ve ninelerimizin başörtüsü vardı… fakat hiçbir zaman olay olmazdı.
Ben çocukken insanların kalbinde Allah korkusu vardı,… Kul hakkından çekinir birbirlerinin hakkını gasp etmekten korkarlardı. İnsanlar Allah’ ın adını boş yere ağızlarına almaz, Allah’ ın adını kullanarak kendilerine çıkar sağlamak için başkalarını aldatmazlardı…
Şimdi, renkli televizyonlarımız var... Bir sürü kanalımız var.... Evlerimizde, hatta ceplerimizde telefonlarımız var.... Bir sürü siyasi partimiz var.....yollarda vızır vızır gezen son model arabalarımız var.... Trafik sıkışıklığımız var..... Banka hortumcularımız var... Ve parasının miktarını bile bilemeyen sayısız trilyonerimiz var.
Başörtüsünü tartışan insanlarımız var.
Ve düşünüyorum,.... Türkiye son yarım asır içinde ne kazandı ve ne kaybetti diye,.....
Medeniyet ilerledikçe, maddi olarak kazandık, manevi olarak kaybettik.
Kısacası, insanlığımızı kaybettik.
ALLAH YAR VE YOLDAŞINIZ OLSUN.
(Akın Örsmen 8.5.2005)
YOL GÖSTERİCİ
www.yolgosterici.com
(BU YAZIYI YAZARKEN AMACIM; HEM TÜRKİYE'DEKİ HIZLI DEĞİŞİMİ VE BU DEĞİŞİM İLE ÖDEDİĞİMİZ BEDELİ VURGULAMAK, HEM DE SİZLERE NOSTALJİ YAŞATARAK GEÇMİŞİNİZİ SORGULAMANIZI SAĞLAMAKTI.
EĞER İNSAN ZAMAN ZAMAN BUNU YAPABİLİRSE, HIZLA YAŞLANDIĞINI GÖRÜR VE BU ZAMAN SÜRECİ İÇİNDE KAZANDIKLARININ VE KAYBETTİKLERİNİN MUHAKEMESİNİ DAHA İYİ YAPABİLİR.
BU DA İNSANA SAHİP OLDUKLARININ DEĞERİNİ ANLAMA FIRSATI VERİR.)
https://youtu.be/uQ2Vrt-R9-A
Günün Sözü :
İbrahim Birol, http://ibrahimbirol.blogspot.com.tr/
16 Nisan 2019, Antalya- Turkey
BEN ÇOCUKKEN
Ben çocukken,.... Teneke bir kalem kutum vardı.... İlkokula yeni başlamıştım, sonra ikinci sınıfta tahta bir kalem kutusu aldı babam.
Ben çocukken, ...tahta bir çantam vardı.... O zamanlar deri çantayı herkes alamazdı... Sonraları deri çantalar yaygınlaştı... Ve benim de deri bir çantam oldu.... Çok fazla para yoktu.... Zaten olsa bile alabileceğin çok fazla şey yoktu....
İlkokulu bitirdiğimde bir bisikletim oldu..... Evlerde telefon yoktu. Telefon almak için insanlar yıllarca beklerlerdi. Ve telefon alıp satılan gelir getiren bir nesne idi. İnsanlar telefon alıp, sonra kar amacı ile satarlardı.
Ben çocukken,... Renkli resim yoktu. Renkli televizyonu bırakın renksizi bile yoktu. Sonra ortaokula başladığım yıllarda televizyon ile tanıştım.... Ama tek bir kanal,... Haftanın belli günleri ve belli saatleri yayın başladı. Ve Türkiye televizyona kavuştu.
Ben çocukken,... Yollarda çok fazla araba yoktu. Olan arabaların bir çoğu taksiydi.... Ve Türkiye bir gün ilk Türk otomobili ‘’Anadol’’ ile tanıştı. Tabi herkes değil.....
Ben çocukken,... Türkiye'de dört parti vardı. Bunlardan biri adalet partisi, diğeri cumhuriyet halk partisiydi. Ve bir o,... Bir diğeri iktidara gelirdi.... Asla koalisyon olmazdı....
Ben çocukken,... Türkiye'de, milyarderler, trilyonerler yoktu....
Bir koç vardı.... Bir de sabancı....
Ben çocukken,....banka hortumlayanlar yoktu.... Çünkü dört beş banka vardı,.... Faizler ve faizcilik revaçta değildi. Bankerler ve bankerzedeler yoktu.... Likit fon yoktu.... Tasarruf bonosu vardı....
Peki ne vardı ben çocukken,.... Arkadaşlık vardı,... Dostluk vardı....
İnsanların insanlara saygısı vardı.... Komşuluk vardı..... İki mahalle ötede oturan insanları bile tanırdınız.... Şimdi, üst katımızda kim oturuyor bilmiyoruz.... İnsanlar bir sorunları olduğunda birbirlerinin yardımına koşarlardı..... Kimse sokaklara çöp atmazdı.... Mahallede fakir biri varsa ona elimizden geldiğince yardım ederdik. Bir tencere yemek yapılmışsa o komşumuza da verirdik akşamları insanlar birbirlerine misafirliğe gider gelirlerdi....
İşte ben çocukken bunlar vardı.....
Ben çocukken insanlar küçük evlerde yaşarlardı,… fakat gönülleri büyüktü. İkramı ve ağırlamayı severlerdi.
Ben çocukken annelerimizin ve ninelerimizin başörtüsü vardı… fakat hiçbir zaman olay olmazdı.
Ben çocukken insanların kalbinde Allah korkusu vardı,… Kul hakkından çekinir birbirlerinin hakkını gasp etmekten korkarlardı. İnsanlar Allah’ ın adını boş yere ağızlarına almaz, Allah’ ın adını kullanarak kendilerine çıkar sağlamak için başkalarını aldatmazlardı…
Şimdi, renkli televizyonlarımız var... Bir sürü kanalımız var.... Evlerimizde, hatta ceplerimizde telefonlarımız var.... Bir sürü siyasi partimiz var.....yollarda vızır vızır gezen son model arabalarımız var.... Trafik sıkışıklığımız var..... Banka hortumcularımız var... Ve parasının miktarını bile bilemeyen sayısız trilyonerimiz var.
Başörtüsünü tartışan insanlarımız var.
Ve düşünüyorum,.... Türkiye son yarım asır içinde ne kazandı ve ne kaybetti diye,.....
Medeniyet ilerledikçe, maddi olarak kazandık, manevi olarak kaybettik.
Kısacası, insanlığımızı kaybettik.
ALLAH YAR VE YOLDAŞINIZ OLSUN.
(Akın Örsmen 8.5.2005)
YOL GÖSTERİCİ
www.yolgosterici.com
(BU YAZIYI YAZARKEN AMACIM; HEM TÜRKİYE'DEKİ HIZLI DEĞİŞİMİ VE BU DEĞİŞİM İLE ÖDEDİĞİMİZ BEDELİ VURGULAMAK, HEM DE SİZLERE NOSTALJİ YAŞATARAK GEÇMİŞİNİZİ SORGULAMANIZI SAĞLAMAKTI.
EĞER İNSAN ZAMAN ZAMAN BUNU YAPABİLİRSE, HIZLA YAŞLANDIĞINI GÖRÜR VE BU ZAMAN SÜRECİ İÇİNDE KAZANDIKLARININ VE KAYBETTİKLERİNİN MUHAKEMESİNİ DAHA İYİ YAPABİLİR.
BU DA İNSANA SAHİP OLDUKLARININ DEĞERİNİ ANLAMA FIRSATI VERİR.)
https://youtu.be/uQ2Vrt-R9-A
Günün Sözü :
İbrahim Birol, http://ibrahimbirol.blogspot.com.tr/
16 Nisan 2019, Antalya- Turkey
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder