 |
| Bartın |
Beyefendilik denir bir kavram vardı.
Onun temsilcisiydi onlar. Ellerine bir kalem versen oturup kitabını yazarlardı beyefendiliğin.
Halit Kıvanç onlardan biriydi işte. Kibar, güleç, aydınlık, kültürlü, sevecen. Üzerine jilet gibi oturan takım elbisesi, mis gibi ütülü gömleği, janti kravatı, cebinde mendili.... Her daim tertemiz, sinekkaydı traşı... Ben çocukken sinekkaydı traşı, sineğin yaptığı kayıt zannederdim. Derdim ki içimden, ne alaka... Sonradan öğrendim ne demek olduğunu. Babacığımın traş sonrası mis gibi losyon kokan kadife yanağını öperken...
Hiç yüz yüze oturup da sohbet etmediğim, bilfiil tanışmadığım akrabamızdı sanki o. Evimizin her daim bir parçası. Şu an bu satırları yazarken bile sesi kulağımda. Ne güzeldi ses tonu, ne tertemizdi Türkçesi...
Maçlar o'ydu, Pazar programları o'ydu, 23.Nisan şenlikleri o'ydu, bayram özel eğlencesi, yılbaşı gecesi o. Hep yanımızdaydı, her zaman...
Siyah-beyaz ekranda TRT yazısının yanında yakışıklı güler yüzü...
"Saygın" olmak değerliydi onlar için. Bunun için emek verdiler, özen gösterdiler. Saygılı idiler, saygı gördüler. Sevecendiler, sevildiler.
İncecik bir sınırın üstünde, laubalilik ile muziplik arasında; dengelerini daima koruyarak yürüdüler.
Cumhuriyet'in pırıl pırıl beyefendilerinden biri daha bir kaç nesile ışıktan bir iz bırakarak binip gitti sessiz gemiye.
Demir almak günü gelene dek zamandan...
Beyefendiliğin kitabını yazdı da gitti.
Bige Güven Kızılay
25.10.2022
#bigegüvenkızılayyazıları
" Merhuma Allah’tan rahmet, ailesine ve yakınlarına başsağlığı dileriz."
 |
| the Year |
28 Ekim 2022
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder