Merhaba Gönül Dostlarım,
Seminerlerimde gençlerle hayal konusunu konuşurken, kapatın gözlerinizi, arkanıza yaslanın diyorum.
Hayal edin şimdi...
"Elektrik icad edilmeseydi ne olurdu?"
Panik oluyorlar, bir uğultu alıyor salonu, telefonumu şarj edemezdim, bilgisayarım çalışmazdı, oo neler neler...
Peki diyorum, uçak icat edilmeseydi...
Her kafadan bir ses çıkıyor. Hepsi bir ağızdan konuşuyor heyecanla.
Bakın, bugün içinde yaşadığımız her şey bir zamanlar birinin hayaliydi diyorum.
Şaşırıyorlar. Ne yapsınlar, bu toplumda hayal kurmak saygıdeğer bir eylem değil ki...
Hazır sustular ya...
Yeniden kapattırıyorum gözlerini.
Derin bir nefes alıp diyorum ki...
"Atatürk, hiç doğmamış olsaydı ne olurdu?"
Dehşetengiz bir sessizlik kaplıyor salonu.
Yüzlerini görüyorum durduğum yerden.
Sarsılmış...Alt üst olmuş...
"Demek ki" diyorum, ilerde "Ben tek başıma ne yapabilirim ki " dediğiniz zaman bunu hatırlayıp, o cümleyi sileceksiniz dağarcığınızdan. Çünkü bu memleket "bir tek" kişinin kurduğu hayalle kuruldu. "Bir tek" kişinin umudunu kaybetmemesiyle küllerinden yeniden doğdu. O bir tek kişi, koca bir milleti kendine dönüştürdü.
Bugün...
Kendisine sorulsaydı, en çok bu yönü konuşulsun isterdi bence.
Yıkık, esir, çaresiz bir ülkeye bakıp, apaydınlık bir Cumhuriyetin hayalini "o" kurabildiyse eğer, bu akla ziyan vakitlerde ne yapacağımız bellidir.
Onu anmak, yine çık gel Samsun'dan demek değildir.
Sarsılmaz inancını, umudunu, vatan sevgisini içimize sindirmektir.
Ben yarın 9u 5 geçe tam da bunları düşüneceğim.
Düşürmeyin omuzlarınızı, dik tutun başınızı.
Ben tek başıma ne yapabilirim ki demeyin.
Bu zamanda umudunu taze tutmak bile büyük eylemdir.
10.Kasım.2023
https://youtu.be/g4e7WSX0KVo?si=x_rNEYHgijFr4n8W
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder