KADER UTANSIN!…
Merhaba Değerli Dostlarım,
Bazen çok bunaldığımız günlerde çok sık kullandığımız bir kelimedir " Kader Utansın" aslında utanması gereken Kader değildir, bunun nedenleri her insanda farklı olabilir, yapılan hataları biz hiç bir zaman kabullenemeyiz, devamlı birilerine yüklemeğe çalışırız, bunlardan en akla yatkın olanı ve an çabuk geleni 'Kader'dir. Bu konuda daha önceki bir makalemde bahsetmiştim. Aslında Kader sizi bir yol ayrımına kadar getirir, iyiyi ve kötüyü siz kendiniz seçersiniz. Seçim hakkı sizdedir. iyi veya kötü kader yoktur... Bunun tersini iddia eden birileri kadercidir, her bir iyi veya kötü olayı
Kadere bağlar, böylelikle Kendi kaderini kendi haksız yere suçlamış olur.
Bir de üstüne üstlük, “Ne yapalım kader bu” deyip sorumluluktan kaçabilir misin?
Kader nedir ki bu kadar suçlu gösteriliyor? Acaba kader gerçekten suçlu mudur yoksa biz kaderi
Kendine söz geçiremeyen, kadere taş atar. Kimseyi suçlayamayan, kaderi taşlar. Karşısındakine gücü yetmeyen kadere yüklenir. Böyle bir kör dövüşüdür gider. Kime vurduğunu bilemez, vurduğu yeri göremez, rast gele hücum eder. Beceriksizliğini, tembelliğini ve bilgisizliğini kendi üstüne almaz, eline geçen taşı kadere fırlatır, durur.
KADER UTANSIN!…
Sizde duymuşsunuzdur, kimileri yapıp ettiklerinden ötürü kaderi suçluyorlar..
“Kötü kader”…”Kader mahkûmu”…”Kader utansın” gibi laflar ediyorlar…
Size bununla ilgili bir anımı anlatayım da dinle…
Zor zamanlardı. Musibetler yoldaşımız olmuştu. Kaygılarla, korkularla doluydu yüreklerimiz. Ufukta ışık görünmüyordu. Bir çıkış yolu arıyor, bulamıyorduk.
Üst üste toplantılar yapıyor, ileri sürülen çözüm önerilerini tartışıyorduk.
Bir arkadaşımız, neredeyse her konuşmasını, “Kader utansın!” diyerek bitiriyordu.
Kendi kendime sorular sorarak bu sözün anlamını inceden inceye düşünmeye başladım.
Utanması istenen “kader” ne demekti? Bu söz kimi suçluyordu?
Tehlikeli bir sözdü bu, kuşkusuz. Her söyleyişinde içim titriyordu adeta.
Onun adına endişe ediyordum. İyi bir insandı, severdim kendisini.
Konuşmak için uygun bir fırsat bulunca, “Dostum!” dedim, “Demin bir söz söyledin. Bu sözü daha önce de defalarca söylemiştin. Senin adına üzüldüm.”
Şaşırdı.
“Ne dedim ki?”
“Kader utansın” dedin.
“Evet … “
“Bu sözün ne anlama geldiğini, ucunun nerelere kadar gittiğini hiç düşündün mü?
İnsan, bazı tehlikeli sözleri farkında olmadan söyleyebiliyor. Bu da onlardan biri olmalı.”
“Ne var ki bunda? Hep söylenir. Ben de söylemiş bulundum.”
“Sen de en az benim kadar bilirsin ki, insanın başına gelecek her
olay bizi yaratan tarafından belirlenmiştir.
Kader, onun yaratıklar hakkındaki ilmidir.
Sen, kader derken, eminim, ilahi ilmi kastetmiyorsundur. Çünkü inanan bir insansın.”
Söylediği sözün ne kadar hatalı olduğunu fark etti. İnsaflı bir insandı arkadaşım, bana hak verdi.
“İyi ki uyardın, bazen düşünmeden konuşuyor, hata ediyoruz” dedi.
“Evet, utanması gerekenler var, farkındayım.
Bu arada kendimi de sorguluyorum. Olanlar biraz da bizim suçumuz. Kendimizi temize çıkarıp hatayı başkalarında aramayalım.
Verilen nimetlerin kadrini bilmedik. Üzerimize düşen görevleri layıkıyla yapmadık. Kusurlarımız birikti, bir yerde patlak verdi işte.
Kader adildir, zulmetmez. Biz nefsimize zulmettik.”
Mart 29th, 2013 | 
Yazar: cangokce
Günün Sözü : İnsan ne ederse kendine eder... Ama sorarsan suçlusu ya Hayattı rveya Kaderdir.
İbrahim Birol, http://ibrahimbirol.blogspot.com.tr/
Eylül 09, 2016, Antalya
yanlış mı biliyoruz. Galiba “İnsan tanımadığının düşmanıdır” sözü burada da geçerliliğini koruyor.
Kendine söz geçiremeyen, kadere taş atar. Kimseyi suçlayamayan, kaderi taşlar. Karşısındakine gücü yetmeyen kadere yüklenir. Böyle bir kör dövüşüdür gider. Kime vurduğunu bilemez, vurduğu yeri göremez, rast gele hücum eder. Beceriksizliğini, tembelliğini ve bilgisizliğini kendi üstüne almaz, eline geçen taşı kadere fırlatır, durur.
Yazar:
Sizde duymuşsunuzdur, kimileri yapıp ettiklerinden ötürü kaderi suçluyorlar..
“Kötü kader”…”Kader mahkûmu”…”Kader utansın” gibi laflar ediyorlar…
Size bununla ilgili bir anımı anlatayım da dinle…
Zor zamanlardı. Musibetler yoldaşımız olmuştu. Kaygılarla, korkularla doluydu yüreklerimiz. Ufukta ışık görünmüyordu. Bir çıkış yolu arıyor, bulamıyorduk.
Üst üste toplantılar yapıyor, ileri sürülen çözüm önerilerini tartışıyorduk.
Bir arkadaşımız, neredeyse her konuşmasını, “Kader utansın!” diyerek bitiriyordu.
Kendi kendime sorular sorarak bu sözün anlamını inceden inceye düşünmeye başladım.
Utanması istenen “kader” ne demekti? Bu söz kimi suçluyordu?
Tehlikeli bir sözdü bu, kuşkusuz. Her söyleyişinde içim titriyordu adeta.
Onun adına endişe ediyordum. İyi bir insandı, severdim kendisini.
Konuşmak için uygun bir fırsat bulunca, “Dostum!” dedim, “Demin bir söz söyledin. Bu sözü daha önce de defalarca söylemiştin. Senin adına üzüldüm.”
Şaşırdı.
“Ne dedim ki?”
“Kader utansın” dedin.
“Evet … “
“Bu sözün ne anlama geldiğini, ucunun nerelere kadar gittiğini hiç düşündün mü?
İnsan, bazı tehlikeli sözleri farkında olmadan söyleyebiliyor. Bu da onlardan biri olmalı.”
“Ne var ki bunda? Hep söylenir. Ben de söylemiş bulundum.”
Kader, onun yaratıklar hakkındaki ilmidir.
Sen, kader derken, eminim, ilahi ilmi kastetmiyorsundur. Çünkü inanan bir insansın.”
Söylediği sözün ne kadar hatalı olduğunu fark etti. İnsaflı bir insandı arkadaşım, bana hak verdi.
“İyi ki uyardın, bazen düşünmeden konuşuyor, hata ediyoruz” dedi.
“Evet, utanması gerekenler var, farkındayım.
Bu arada kendimi de sorguluyorum. Olanlar biraz da bizim suçumuz. Kendimizi temize çıkarıp hatayı başkalarında aramayalım.
Verilen nimetlerin kadrini bilmedik. Üzerimize düşen görevleri layıkıyla yapmadık. Kusurlarımız birikti, bir yerde patlak verdi işte.
Kader adildir, zulmetmez. Biz nefsimize zulmettik.”
Mart 29th, 2013 | Yazar: cangokce Günün Sözü : İnsan ne ederse kendine eder... Ama sorarsan suçlusu ya Hayattı rveya Kaderdir.
İbrahim Birol, http://ibrahimbirol.blogspot.com.tr/
Eylül 09, 2016, Antalya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder