Merhaba Gönül Dostlarım,
İçinde bulunduğumuz bu ramazan ayında " Ramazan Ayı Sohbetleri" başlığı altında başlattığım yazı dizimin 6.' ıncısı ve sonuncusuna gelmiş bulunuyoruz.
Her yıl Ramazan Ayının başlangıcında ' Hoş geldin Ey Şehr-i Ramazan' övgüleriyle karşılanan ve göz açıp kapayıncaya kadar çabuk geçen rahmet ve bereket ayı; Ramazanın son günlerini yaşamaktayız. Son dönemeç hükmündeki son haftaya gelindiğinde; Camilerimizin ve meclislerin Koronavirüsten kapalı olması nedeniyle ibadetlerimizi evlerimizde idrak etmekteyiz., naatlar ve ilahiler yerini hüzünlü sözlere bırakarak " Elveda Ey Şehr-i Ramazan' şekline dönüştü.
Koca Yunus' un; bir beytinde " Bildik gelenler geçtiler, gördük konanlar göçtüler" dediği gibi, her başlangıcın bir sonu vardır, Ramazan' da diğer zamanlar gibi gelmeye- gitmeye, başlamaya- bitmeye mahkumdur. Önemli olan geldiğinde ve konduğunda yapılacaklardır. Gittikten ve göçtükten sonraki pişmanlıklar bir fayda vermeyecektir.
Şimdi yapılacak şey; Ramazana elveda derken, onun bizden hoşnut gidip gitmediğinin muhasebesini yaparak, bizim bu ayın af nimetinden istifade edip etmediğimizdir.
Geride kalan Ramazan günlerini en verimli şekilde değerlendirmemiz gerekmektedir.
" Elveda Ey Şehr-i Ramazan"
Alıntıdır
Camide zengin bir adamla bir derviş yan yana namaz kılıyorlardı. Birbirlerine olan yakınlıklarından dolayı ne okuduklarını ve ne dua ettiklerini duyuyorlardı. Derviş namazdan sonra ellerini açtı:
" Elveda Ey Şehr-i Ramazan"
Alıntıdır
****
Bir Derviş Hikayesi,” Ya Rabbi! Karnım çok aç beni şu yemek ve şu tatlılarla rızıklandır,” diye dua etti.
Dervişin duasını duyan zengin adam, içinden şöyle geçirdi:
” Bana duyurmak için sesli dua ediyor. Böyle yapmaktansa doğrudan gelip para isteseydi verirdim. Şimdi ona bir şey vermem.”
Zengin adam böyle düşünürken derviş caminin bir kenarına çekilmiş ve uykuya dalmıştı. Az sonra camiye elinde tepsiyle bir adam geldi. Doğruca, uyuyan dervişin yanına giderek dervişi uyandırdı ve elindeki tepsiyi derviş verdi.
Derviş tepsinin üzerini açtı. Zengin adam geriden bu hadiseyi takip ediyordu. Tepside dervişin az önce duada istediği yiyecekler vardı. Derviş yemekleri yedikten sonra tepsinin üzerini örterek adama geri verdi.
Bu işe hayret eden zengin adam merakla yemekleri getiren kişiye yaklaştı:
” Arkadaş sen kimsin?”
” Ben hamallık yapan biriyim.”
” Bu adamı tanıyor musun?”
” Hayır.”
” Bu yemekleri kim gönderdi?”
” Kimse göndermedi, ben getirdim.”
” Peki tanımıyorsun da niye getirdin?”
” Arkadaş sen kimsin?”
” Ben hamallık yapan biriyim.”
” Bu adamı tanıyor musun?”
” Hayır.”
” Bu yemekleri kim gönderdi?”
” Kimse göndermedi, ben getirdim.”
” Peki tanımıyorsun da niye getirdin?”
Anlatayım: ” Ben fakir biriyim. Hamallık yaparak geçimimi sağlamaya çalışıyorum. Yükünü taşıdığım zengin biri bana fazlaca para vermişti. Hazır elime geçmişken eşimin ve çocuklarımın istediği yiyecekleri yapmak için gereken malzemeleri alıp eve gittim. Eşim yemekleri yaparken ben uyuya kalmışım. Rüyamda Peygamber Efendimizi (s.a.v.) gördüm.” Bana buyurdular ki:
– Şu camide bir veli var. Onun canı bu yiyecekleri istedi. O yemeği ona götür. Yiyebildiği kadar yesin. Kalanını da siz yiyin. Allah (c.c.) size bereket verir. Bunu yaparsan senin cennete girmene ben kefil olurum.
Uyanır uyanmaz hemen tepsiyi buraya getirdim. Gerisini siz de gördünüz.”
Zengin adam bu durum karşısında hayretler içinde kaldı ve hamala sordu:
” Bu yemekler için ne kadar masraf ettin?”
O zamanın parasına göre bir şeyler söyler. ”Şu kadar para ”
” Sana yaptığın masrafın on mislini vereyim, bana kazandığın sevabın bir kısmını ver.”
” Olmaz.”
” Yirmi mislini vereyim.”
” Olmaz.”
” Elli mislini yok… Yok… Yüz mislini vereyim.”
” Boşuna uğraşma. Ne verirsen ver yine de vermem. Bunun karşılığında Peygamber Efendimiz (s.a.v.) benim cennete girmeme kefil oldu. Bütün dünyayı versen yine de vermem. Eğer senin bu sevaptan nasibin olsaydı, bu iş sana nasip olurdu. Baksana, yan yana namaz kılmışsınız ama senin paran nasip olmamış...
Alıntıdır
https://youtu.be/FLqHWqRvzS4
Günün Sözü :
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder