Merhaba Gönül Dostlarım.
17 Ağustos Marmara Depremi ’nin 20. yıldönümü dolayısıyla, depremde hayatını kaybeden vatandaşlar; İstanbul, Kocaeli, Sakarya ve Yalova'da çeşitli törenlerle anıldı.
Yetkililerin anlattıklarına göre:
“1999 Marmara Depremi’ nde yaklaşık bu bölgede 17 bine yakın insan hayatını kaybetti ama yapılan araştırmalara göre sadece 1 kişi depremden dolayı hayatını kaybetti. O da arazide açılan fay hattına düşerek, onun dışındakilerin tamamı sağlıksız şekilde yapılan binaların depremde yıkılması sonucu.”
Bu vesileyle 17 Ağustos depreminde hayatını kaybeden insanlarımıza Allah’tan rahmet, yakınlarına ve ülkemize sabırlar diliyor, milletimizin ve tüm insanlığın bir daha böyle acılar yaşatmamasını Yüce Allah’tan diliyorum”
****
Gözlerimi kapayıp geçmişimi düşündüğümde, hep bir film seyrediyormuşum gibi gelir bana. Bazı filmleri iyi hatırlarım, bazı filmler bulanıktır. İyi hatırladığımı sandıklarımı aslında o kadar iyi hatırlayamıyor olabileceğim gerçeğini de ihmal etmem tabi. Belki zihnim benden izin almadan boşlukları aslında hiç olmamış ama akışa en uygun düşecek ayrıntılarla dolduruyordur. Gerçek hayat hikayesini film yapan ama mecburen olayı dramatize edip, kendinden kimi eklemeler yapan bir yönetmen gibi. Ben yine de sıkıca sarılırım hatıralarıma, inanırım, gerçek bir olaydan esinlenmiş filmlere sarıldığım, inandığım gibi.17 Ağustos anılarım epey bulanık. Kozyatağı’ ndaki yeni taşındığım evimde uyurken, birden bire sarsıntılarla uyandığımı iyi hatırlıyorum ama. Evlenme arefesinde olduğumdan ev düzeni daha oturmamıştı. Salonda bir çek-yatta yatıyordum. Kalktım, bütün ev sarsılırken salonun ortasında öylece ayakta dikildim. Kütüphaneler devrilecek mi diye merak ettiğimi hatırlıyorum. Hiçbir şey devrilmedi. Sarsıntı geldiği gibi gitti. Depremle ilk tanışıklığımdı, olayın ciddiyetini anlayabilecek kadar muhabbetimiz olmamıştı hiç. Üstelik uykum da vardı, kafayı vurup yeniden yattım ki telefon çaldı.
Kız arkadaşım arıyordu.Sokağa çıkıyorum. Herkesler sokakta. Bir panik dalgası. Ben hala eve çıksam da yatsam derdindeyim. Yarın, yani bugün iş var.
Elektrikler kesikti sanırım. Acil durum tedbiri olarak. Otomobillerin radyoları açıldı sonra.. Ege Görgün (Landlord)
****
17 Ağustos 1999 Depreminde Kaybettiklerimiz Anısına... Mancs... Bir kahraman... Henüz küçük bir yavruyken 11 kardeşi ile birlikte Macaristan'da bir çöplükte bulunarak sahiplenildi. Arka ayağı sakat, çöplükte yaşam savaşı veren bir bebek... Sahiplenilmesinin ardından ailesi tarafından arama/kurtarma eğitimleri aldı. Onlarca ülkede, onlarca depremde, onlarca insana umut oldu.
17 Ağustos 1999. İzmit Bekirpaşa Beldesi... Mancs’ a küçük çocuğun yorganını koklattılar. Mancs heyecanla yerini gösteriyor, kuyruğunu sallıyor, eşeleniyordu. Ekibin çalışmaları sonucunda küçük çocuğun hala canlı olduğu tespit edildi. Ancak ulaşılması zor bir yerde sıkışıp kalmıştı. Kurtarma çalışmaları uzadı. Çalışmalar devam ederken Mancs çocuğun hayatta kalabilmesi için daracık bir yerden geçerek ona su taşıdı. Yıkıntıdan her çıkışında kuyruğunu sallıyor, yaşadığını haber veriyordu. Macar kurtarma ekibi ve köpekleri Mancs, dört yaşındaki Hatıra’ yı 82 saat sonra enkaz altından canlı çıkarmayı başardılar.
Alıntı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder