Gerçek Dostlar(1): PAZAR SOHBETLERİ (13)

13 Aralık 2020 Pazar

PAZAR SOHBETLERİ (13)

Merhaba Gönül Dostlarım,

Bugün, çok değerli yazarlarımızdan Belgin Eryavuz' un ' SI-KIL-DIK ' başlıklı aşağıdaki yazısını sizlerle paylaşmadan önce, tüm dünyayı etkisi altına alan, neredeyse bir yılını tamamlayacak olan yeni tip koronovirüs' ün yaşam düzenimizi nasıl etkisi altına aldığını, dünya genelinde her geçen gün daha fazla yayılırken, yaşamımızı değiştiren salgın nedeniyle bir çok insanın hayatını kaybettiğini ve dünya genelindeki istatistiki bilgileri ve yeryüzünde ve atmosferimizde yapmış olduğu değişikliklerden bazılarını bir önceki yazımda sizlerle paylaşmıştım.

" Dünyaya geldiğimiz andan itibaren ilerleyişimiz sürekli devam eder. Hayat bazen normal akışında ilerlerken bazen de karşımıza bazı zorluklar çıkartır."

"Zorluklara atılan her adım, ilerlemenin bir basamağı demektir. Unutmamamız gereken şudur ki, her kışın yaza, gecenin gündüze döndüğü gibi her tünelin sonunda da bir aydınlık bizi bekler."

En iyi dileklerimle, Esen kalın,

İbrahim Birol

****

SI-KIL-DIK

Gün geçmiyor ki bir kişinin ağzından bu sözcüğü duymayalım. Hatta sadece etrafımızdakilerden değil; kendi içimizden de yineleyip duruyoruz sessiz çığlıklarımıza yükleyerek.

‘’Sıkıldık.’’

Evet doğru.

Dünyaca yaşadığımız olağanüstü şartların getirdiği kısıtlamalar, özgürce yaşam hakkımıza saldırı gibi geliyor. İstediğimiz gibi dışarıya adım atamıyoruz.

Gezemiyoruz. Sevdiklerimizle buluşamıyoruz. Sımsıkı sarılıp kalp sıcaklığımızı hissedemiyoruz.

İstediğimizi alırken dahi her şeyden uzak durmaya çalışıyoruz.

Öncelikle kendimize sonra da başkalarının yaşam hakkına olan saygımızdan,

maskeyle nefes almaya çabalıyoruz.

Keyfi olan her şeye ara vermek zorunda olduğumuzu biliyoruz. Bunu ihlal

etmenin başkalarının sağlığını hiçe saymak olduğunun da farkındayız.

Böyle davranmayan, umarsızca, arsızca gününü hoş geçirmeye çalışanlara içten içe kızgınlık da duyuyoruz.

Üstelik insan

davranışlarını inceleyen

uzmanlar, hissettiğimiz

her duygunun bastırılmadan yaşanmasından yana.

Hepsi kabulüm. Ama sıkılmayı anlamakta zorlanıyorum bazen.

Çünkü unutmamamız gereken tek bir gerçek var.

O da sağlıkla nefes alıp uyandığımız her günün, bizlere şükür edilesi kocaman bir hediye olduğu.

Eğer güne sağlıkla başlayabiliyorsak; hiç birimizin sıkılmaya, şikayet etmeye,

bencil davranmaya, egoistlik yapmaya hakkı yok.

Çünkü tüm bu zorlu yaşamın, kaosun ve bilinmezliğin içinde; canını hiçe sayarak

çalışan, sevgiye ve meslek aşkına sığınan kocaman yürekli sağlık görevlileri var.

Onlar yaşadıkları maddi manevi yoksunlukları arkalarında bırakıp; bizlere güvenli

bir dünyanın kapılarını yeniden aralamak için mücadele ediyor. Gecesini

gündüzüne katıyor. Yorgunluğunun, yoksunluğunun ve özlemlerinin arkasına

sığınmıyor.

Peki bizler ne yapıyoruz?

Keyfimizce yaşayamadığımız için sıkılıyoruz.

İşte benim kabul etmekte zorlandığım nokta burada. Çünkü ben inanıyorum ki her birimizin, kendisi ve başkaları için yapabileceği yararlı şeyler mutlaka var.

İlk adımı söylememe izin verin lütfen.

Sıkılmayı bir kenara bırakalım.

Sonunu göremediğimiz bu devasa zorluğun

içinde yaşarken, saygımızı koruyalım.

Gerekmedikçe, sadece canımız istiyor diye,

sadece sıkıldık diye, keyfi olarak dışarıya çıkmayalım.

Maskemizi kurallarına uygun takalım. İnanın o kadar kolay ki.

Mesafemize her yerde dikkat edelim.

Temizliğe gereken ihtimamı gösterelim.

Sonraki adımlar ise; her birimizin gönlünden geçenlere, bu güne değin

hayata geçiremediğiniz hayallerimize kalmış.

Üretmenin, paylaşmanın basamaklarında hepimize yer var.