Merhaba Gönül Dostlarım,
İş adamı Hüseyin Başaran' ın kızı Mina Başaran 7 arkadaşı ve 3 mürettebatın bulunduğu uçak İran'da düştü ve uçaktaki 11 kişi yaşamını yitirdi. Yaşamını yitirenlerle ilgili sosyal medyadan yapılan olumsuz yorumlara her kesimden ünlü isimler sert tepki gösterdi.
Bunlardan birisi, Başbakan Binali Yıldırımın sosyal medyadaki bu olumsuz yorumlara yönelik bir sözünü hatırlatmadan geçmek istemiyorum;
"Unutmayalım ki; iyi insanların sevgisi ve merhameti olmasa ne bu toplum nede insanlık ayakta durabilir. Dünya, iyilerin yüzü suyu hürmetine ayaktadır. Ancak, bugün iyilerin sesini bastıran bir anlayış gittikçe dünyada hakim oluyor. Bizim bu anlayışa esastan itirazımız var. Biz, insanın haysiyetini her şeyden daha önemli görüyoruz."
Sunay Akın: Uçak kazasında hayatını kaybeden gençlerimize Allah'tan rahmet, ailelerine sabır diliyorum... Ruhları şad olsun kardeşlerimin... (Bu paylaşımın altına bir şey yazmak yok!.. Sizleri, bu üzücü haber sonrasında insan hayatına ve evlat acısına saygı göstermeyen paylaşımlardan dolayı bir dakikalık "kaygı" duruşuna davet ediyorum!)
Can Yılmaz: Düşen uçak ile ilgili sosyal medyada yazılanlara bakınca anlaşılıyor ki, çürümüşüz biz, acınacak haldeyiz...
Hande Doğandemir: Bugünkü üzücü uçak kazasıyla ilgili öyle yorumlar okudum ki insanlığımdan utandım. Böyle acı bir olayda bile nasıl bu kadar acımasız, vicdansız ve kalpsiz olabilirsiniz... Hiç tanımadığınız insanlara karşı bu kadar kin ve nefret dolu olmanın ağırlığını nasıl taşıyorsunuz?
Sadece bu olay değil sosyal medyada ulaşabilmenin verdiği cesaretle kustuğunuz nefretiniz, yaptığınız psikolojik şiddet hiç mi vicdanınızı rahatsız etmiyor, hiç mi gece yastığa başınızı koyduğunuzda içinizi bir huzursuzluk kaplamıyor.. Ben bu sevgisizliği düşündükçe uyuyamıyorum.
Unutmayın ki, sizin şikayet ettiğiniz yaşamınız, belkide bir başkasının hayali olabilir.
En iyi dileklerimle. Esen kalın...
İbrahim Birol
****
Çocukluğumda hatırlarım, tanımadığı birinin ölüm ilanı bile ağlatırdı annemi.
Evde bir hüzün havası eserdi bir süre.
Sonraları bizler de, o tanımadığımız insanların acılarını hissetme durumunu uzun yıllar yaşadık içimizde.
Çevrede bir kayıp olduğunda, saygıyla sesini kısardık TV’ lerin.
Müzik susardı. Davranışlara çeki düzen verilirdi. Kahkaha atılmazdı.
Sonra bir gün, karşı daireden cenaze çıkarken kapısını açıp taziyede bulunmayan, gürültülü müziğiyle, bağırıp çağırarak eğlendiğini sanan insanlar doluştu bir yerlerden.
O kadar çok katledilmiş hayvan, ağaç, mahalle, şehir, orman, deniz, çocuk, kadın, erkek, görmeye başladık ki, ısrarla alışmak istemedik bu elemli gidişe doğa can çekişirken, insanlık ölürken.
Şehitler verdik, değerli insanlarımızı yitirdik, aile büyüklerimizi, dostlarımızı, çocukluk arkadaşlarımızı, kardeşlerimizi, çocuklarımızı...
Hızla yalnızlaştıran yüzünü gördük hayatın.
Ama bizlere vicdani pusulamız hep doğruyu gösterdi, hep saygıyı...
11 genç insanın bir uçak kazasında ölümüne nasıl içi yanmaz insan olanın.
Pilot; acılarla örülü bir yaşam savaşçısı , ikinci
pilot; idealist bir uçuş aşığı ve hostes; hayatını kazanmak için göklerde çalışan bir emekçi.
Yolcular ise, dostluklarını perçinleyen birliktelikleriyle neşeyi ve umudun fotoğraflarını paylaşmışlar son olarak sosyal medyada.
Hayat dolu 11 gencecik kadın.
Alev alan uçağın içinde can verdiler.
Böylesine büyük bir acıya karşın, arsızca, hiç çekinip sakınmadan kötülük kusan, öfke nöbetine tutulmuş, kıskançlıkla çitileşmiş kızgınlıklar yağdıran birileriyle aynı havayı soluduğumuza şaşırmıyoruz artık.
Öylesine çürümüş ki toplum, kokuyor, ama duymuyor kendi kokusunu elbette.
Tahammülsüz, öldüresiye saldırgan, ölmüş olana bile düşman.
Annemin hiç tanımadığı birinin ölümüne döktüğü göz yaşlarının masumiyetini, o günlerin erdemli duruşunu, insan olmanın nezaketini nasıl özlüyorum anlatamam.
Başkalarının hikayelerini yüreğimizde hissettiğimiz geçmişi, kıvancın ve neşenin aynı içtenlikle paylaşıldığı zamanları da...
Hiç tanımadığımız gencecik 11 can, hiç tanımadığımız yüzlerce şehit, gazetede adları yazılı, ya da hiç yazılmamış, hiç tanımadığımız öte alem yolcularının ruhlarını şad etmek ve sessiz bir saygıyla uğurlamaktır insan olmak.
Rahmet dilemek, önlerinde açılmasını umduğumuz ışıklı kapıdan huzurla geçmelerini dileyebilmektir.
Varoluşumuzun iç içe geçmiş sayısız sınavdan oluştuğunu, en ciddi dersin ölüm olduğunu, öte aleme gidenlerin arınışına saygı duymayı öğrenmek gerek.
Sosyal medyada çıkan bir takım talihsiz yorumlara şaşırmıyorum, çoktan bozuldu her şey, biliyorum. Ama bu denli nefret söylemi, bu denli kötülük fazlasıyla sahibine döner.
Bu da kötülük rüzgarlarını fırtınaya dönüştürür.
Toplumu savurur.
Çok yazık.
Bu elim kazada hayatını kaybeden 11 genç kadına rahmet, kederli ailelerine sabır diliyorum.
Ruhları şad olsun.
Asuman Figen Tümer
Alıntı :
Günün Sözü:
İbrahim Birol, http://ibrahimbirol.blogspot.com.tr/
14 Mart 2018, Antalya-Turkey
****
Çocukluğumda hatırlarım, tanımadığı birinin ölüm ilanı bile ağlatırdı annemi.
Evde bir hüzün havası eserdi bir süre.
Sonraları bizler de, o tanımadığımız insanların acılarını hissetme durumunu uzun yıllar yaşadık içimizde.
Çevrede bir kayıp olduğunda, saygıyla sesini kısardık TV’ lerin.
Müzik susardı. Davranışlara çeki düzen verilirdi. Kahkaha atılmazdı.
Sonra bir gün, karşı daireden cenaze çıkarken kapısını açıp taziyede bulunmayan, gürültülü müziğiyle, bağırıp çağırarak eğlendiğini sanan insanlar doluştu bir yerlerden.
O kadar çok katledilmiş hayvan, ağaç, mahalle, şehir, orman, deniz, çocuk, kadın, erkek, görmeye başladık ki, ısrarla alışmak istemedik bu elemli gidişe doğa can çekişirken, insanlık ölürken.
Şehitler verdik, değerli insanlarımızı yitirdik, aile büyüklerimizi, dostlarımızı, çocukluk arkadaşlarımızı, kardeşlerimizi, çocuklarımızı...
Hızla yalnızlaştıran yüzünü gördük hayatın.
Ama bizlere vicdani pusulamız hep doğruyu gösterdi, hep saygıyı...
11 genç insanın bir uçak kazasında ölümüne nasıl içi yanmaz insan olanın.
Pilot; acılarla örülü bir yaşam savaşçısı , ikinci
pilot; idealist bir uçuş aşığı ve hostes; hayatını kazanmak için göklerde çalışan bir emekçi.
Yolcular ise, dostluklarını perçinleyen birliktelikleriyle neşeyi ve umudun fotoğraflarını paylaşmışlar son olarak sosyal medyada.
Hayat dolu 11 gencecik kadın.
Alev alan uçağın içinde can verdiler.
Böylesine büyük bir acıya karşın, arsızca, hiç çekinip sakınmadan kötülük kusan, öfke nöbetine tutulmuş, kıskançlıkla çitileşmiş kızgınlıklar yağdıran birileriyle aynı havayı soluduğumuza şaşırmıyoruz artık.
Öylesine çürümüş ki toplum, kokuyor, ama duymuyor kendi kokusunu elbette.
Tahammülsüz, öldüresiye saldırgan, ölmüş olana bile düşman.
Annemin hiç tanımadığı birinin ölümüne döktüğü göz yaşlarının masumiyetini, o günlerin erdemli duruşunu, insan olmanın nezaketini nasıl özlüyorum anlatamam.
Başkalarının hikayelerini yüreğimizde hissettiğimiz geçmişi, kıvancın ve neşenin aynı içtenlikle paylaşıldığı zamanları da...
Hiç tanımadığımız gencecik 11 can, hiç tanımadığımız yüzlerce şehit, gazetede adları yazılı, ya da hiç yazılmamış, hiç tanımadığımız öte alem yolcularının ruhlarını şad etmek ve sessiz bir saygıyla uğurlamaktır insan olmak.
Rahmet dilemek, önlerinde açılmasını umduğumuz ışıklı kapıdan huzurla geçmelerini dileyebilmektir.
Varoluşumuzun iç içe geçmiş sayısız sınavdan oluştuğunu, en ciddi dersin ölüm olduğunu, öte aleme gidenlerin arınışına saygı duymayı öğrenmek gerek.
Sosyal medyada çıkan bir takım talihsiz yorumlara şaşırmıyorum, çoktan bozuldu her şey, biliyorum. Ama bu denli nefret söylemi, bu denli kötülük fazlasıyla sahibine döner.
Bu da kötülük rüzgarlarını fırtınaya dönüştürür.
Toplumu savurur.
Çok yazık.
Bu elim kazada hayatını kaybeden 11 genç kadına rahmet, kederli ailelerine sabır diliyorum.
Ruhları şad olsun.
Asuman Figen Tümer
Alıntı :
Günün Sözü:
İbrahim Birol, http://ibrahimbirol.blogspot.com.tr/
14 Mart 2018, Antalya-Turkey
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder