Gerçek Dostlar(1): FERMAN PADİŞAHINDIR

20 Şubat 2017 Pazartesi

FERMAN PADİŞAHINDIR

Merhaba Değerli Dostlar,

Bu günkü yazımız " Gül Baba Hikayesi" isterseniz Gül adını verdiğimiz çiçeklerin bir tarihçesine bakalım, nereden geldiği nasıl geldiği konusunda önce bir bilgi sahibi olalım.

Gül, gülgiller (Rosaceae) familyasının Rosa cinsinden güzel kokulu bitki türlerine verilen ad.
Anavatanı Anadolu, İran ve Çin'dir ama başka yerlerde de yetişir. Çok güzel ve kıymetlidir. Park ve bahçelerin süslenmesinde kullanıldığı gibi odaları, balkon ve terasları süsler. Birçok rengi vardır. Kesme çiçekçilikte çok talep edilen bir çiçektir.

Bir Kulüp düşünün yüz yılı aşkın bir süredir Türk spor tarihinin önde gelen isimlerinin başında yer almış en köklü ve çok başarılı. İstanbul' da bulunduğu semte Galatasaray ismini vermiş bir kulübümüz.

Hikayemizi okuduğunuzda, bu kulübümüzün Sarı Kırmızı renklerini nereden aldığını, kulübün geçmişinin Osmanlı devletine kadar dayandığını, bu günkü mekanını hala koruduğunu öğreneceğiz.

Önce Kendinizi Sevin ve sonra da Sevdiklerinizin değerini bilin ki, Mutluluğunuz daim olsun...En iyi dileklerimle. Esen kalın.

Gül Baba Hikayesi

gül baba türbesi istanbul ile ilgili görsel sonucu

Fatih Sultan Mehmet'in yerine geçen oğlu İkinci Beyazıt avdan dönüyordu. Bir an önce saraya varıp dinlenmeyi düşünürken atını durdurdu, havayı kokladı ve derin derin nefes alıp ferahladıktan sonra sordu:

–Bu güzel kokular da nereden gelir böyle?

Yanındaki vezirlerden biri cevap verdi:

-Devletlü Padişahım! İstanbul kuşatmasına katılan gazilerimizden tabiat aşığı biri vardır ki, ona Gül Baba derler. Aksakallı, nur yüzlü bir ihtiyardır. Şu yamaçları güllerle ve dahi türlü çiçeklerle donattı. Bu hoş kokular, onun bahçesinden gelmektedir.

Padişah vezirin anlattıklarını tebessümle dinliyordu. Sözlerini bitirince kararını bildirdi:

-Merhum babamın bu gazi askerini ziyaret etmek isterim!

Artık yorgunluklar unutulmuştu. Gül Baba’nın kulübesine doğru yürüdüler. Kulübeye doğru yaklaştıkça gül kokuları artıyor,insanın gözü gönlü açılıyordu. Değerli misafirlerin geldiğini gören Gül Baba koştu, onları kapıda karşıladı. Padişah daha atından inmeden sordu:

–Savaşta bastığı yeri sarsan, barışta oturduğu yeri gül bahçesine çeviren yiğit asker, selam sana!

Gül Baba mahcup olmuştu, güçlükle konuşabildi:

–Sizden böyle iltifatlar görmek bizim için ne büyük şereftir Sultanım, sağ olun!

–Sen ki, İstanbul’u fetheden ordunun bir neferi olarak şereflerin en büyüğünü almışsın Gül Baba. O büyük şerefin yanında bizim sözlerimizin hükmü mü olur?

Gül Baba tebessümle başını öne eğerken, Padişah atından indi ve Gül Baba’nın gösterdiği mindere bağdaş kurup oturdu, onun kendi elleriyle pişirdiği kahveyi yudumlayıp yorgunluğunu giderdi. Sonra da şöyle bir teklifte bulundu:

Dilersen seni saraya alayım. Artık çalışma da, yaşlılık devreni dinlenerek geçir!

Sağolun sultanım! Burada oturmak benim için daha iyi. Amma bir iyilik yapmak istersen, şu kulübemin bulunduğu yere bir mektep-medrese yaptır ki, memleketimizin çocukları ilim-irfan öğrensinler!

Gül Baba’nın sözleri, padişahı çok duygulandırmıştı. Yerinden kalkarken onu mutlu edecek cevabı verdi:

Gönlün rahat olsun Gül Baba, dilediğin olacaktır!

SARI KIRMIZI GÜL BAHÇESİ ile ilgili görsel sonucu

Sonra bahçeyi gezdiler.. Padişah gülleri okşuyor, eğilip kokluyor ve yanındakilerle konuşuyordu. Bu arada Gül Baba da özenle seçtiği gülleri koparıp demet yapıyordu. Padişah ayrılırken ona bir demet sarı, bir demet kırmızı gül verdi. Padişah gülleri alıp kokladı, bağrına bastı ve atını sürüp gitti.

Kısa zaman sonra ise Gül Baba’nın kulübesi yıkıldı ve oraya büyük bir bina yapıldı. Zaman içerisinde okul oldu, hastane oldu ama hep insanlığa hizmet etti.1868 yılında “Mekteb-i Sultanî” adıyla yeni bir kimliğe bürünen okul, cumhuriyet döneminde de “Galatasaray Lisesi” adını aldı.

Gül Baba’nın Sultan ikinci Beyazıt'a verdiği o güzel kokulu sarı ve kırmızı güller, önce bu lisenin, sonra da Galatasaray Spor Kulübü’nün sembolü oldu.