Gerçek Dostlar(1)

"ATATÜRK' Ü GÖRDÜM"

Merhaba Gönül Dostlarım,

Daha önce Blog yazılarımda Muzaffer İzgü' den bahsetmiştim. Geçen Ağustos ayında kaybettiğimiz çok değerli üstadı azda olsa tanıyalım.

Muzaffer İzgü. Türk yazar, öğretmen. Türkiye'nin en çok okunan gülmece, genç ve çocuk kitapları yazarlarındandır. 107 kitap, iki yüze yakın radyo oyunu yazmıştır. Vikipedi

Doğum tarihi: 29 Ekim 1933, Adana
Ölüm tarihi ve yeri: 26 Ağustos 2017, Karabağlar

Kendisine Allahtan Rahmet, Ailesine ve yakınlarına sonsuz sabırlar diliyorum....

Önce Kendinizi Sevin sonra da Sevdiklerinizin ve sahip olduklarınızın değerini bilin ki, Mutluluğunuz daim olsun... En iyi dileklerimle. Esen kalın...
Unutmayın ki, sizin beğenmediğiniz yaşantınız, bir başkasının hayali olabilir...

Muzaffer İzgü' nün Çocukluk Anıları: "Atatürk'ü Gördüm"

Muzaffer İzgü Atatürk’ü Gördüm kitabında, çocukluk anılarını çocuklarla paylaşıyor. Kendisinin deyimiyle “doğan, okuyan, düşler kurup yazan ve giden” İzgü’ nün “Ben Çocukken” serisinin ilk kitabı küçük okurlarını bekliyor.

Çocuklar için yazan ve her kitabı keyifle okunan İzgü’ nün Atatürk’ü Gördüm kitabı, altı öyküden oluşuyor. Çocuklarınız her öyküde İzgü’ nün çocukluk anılarından renkli detaylar bulacak. Bazen heyecanlandıran, bazen de hüzünlendiren hikâyeler İzgü’ nün çocukluğunu çocuklarınıza anlatıyor.

Yaşamı boyunca 150’den fazla kitap yazan İzgü’ nün dili ve anlatımıyla, 80 yıl öncesinde küçük bir çocuğun altı farklı hikâyesine ortak ediyor. İlk hikâyesinde küçük bir çocukken Atatürk’ü görmek için duyduğu heyecanı, o günü tekrar yaşıyor gibi anlatıyor. O zamanlar beş yaşında olan İzgü’ nün dünyasının samimiliği ve saflığı bugüne yansıyor. Hikâyelerindeki anlatım o kadar doğal ve içten ki, küçük okuyucularımız ister istemez hikâyelerin birer parçası haline gelebiliyor.

İzgü’ nün bir çok röportajında da bahsettiği Halkevi Kitaplığı’nın hayatındaki önemini kendi çocukluğunun gözünden paylaşıyor. Bir kütüphanenin ilkokul çağındaki bir çocuk için ne kadar önemli olduğunu anlatırken, çocukları kitap okumaya da teşvik ediyor bir yandan. İzgü diyor ki, “Ben o zamana kadar hiç kitap okumamıştım. Havanın yağışlı ve soğuk olduğu bir gün Adana Halkevi Kütüphanesi'ne gittim. Sobanın yanına yaklaşırken bir amca gelip ısın, kurulan sonra dersini çalışırsın dedi. Oranın müdürü Zihni amcaymış, bendeki okuma aşkını keşfetti. Kitap dağıtıldığını gördüm, parayla mı diye sordum, ödünç veriyorlarmış. Oradaki görevlinin uzattığı kitap, benim elime alıp okuduğum ilk kitap oldu.”

Kitaptaki öykülerin arasında yer alan, küçükken yaşadığı bu anısını da çocukların okuması için hikâyeleştiriyor. İzgü diğer kitaplarında olduğu gibi bu kitabında da çocuklara ulaşmayı başarıyor. Hayatında bir dönüm noktası olan kütüphanede okuduğu kitaplar, Muzaffer İzgü’ ye düş kurmayı ve düşünmeyi öğretmiş. Düşünen insanların soru soracağına ve soru soran insanların da çevresindekileri değiştireceğini vurguluyor.

İlkokulda çıkardıkları okul gazetesinde ilk yazısı yayımlanan İzgü, her çocuğun hissedebileceği duygularla anlatıyor öykülerini çocuklara. Kitapta, bir çocuğun ilk heyecanlarını, endişelerini ve mutluluklarını serpiştirmiş hikâyelerine. Öykülerdeki o küçük çocuk, Halk Kütüphanesi’ne ısınmak için çekinerek girip ilk kitabını okur, yazdığı kompozisyon ile öğretmeninin takdirini kazanır, Nisa Abla ve Münevver Teyze’nin hüzünlü hikâyelerine ortak olur. Sonrasında o küçük çocuk büyür, öğretmen olur, gülmece ve çocuk kitaplarıyla Türkiye’nin en çok okunan yazarları arasında yerini alır. O küçük çocuk, Muzaffer İzgü’ dür.

Alıntı : bilgiyayinevi.com.tr, 2017-09-19 15:11:15

Önce Kendinizi Sevin, sonra da Sevdiklerinizin ve sahip olduklarınızın değerini bilin ki, Mutluluğunuz daim olsun... En iyi dileklerimle. Esen kalın...
Unutmayın ki, sizin beğenmediğiniz yaşantınız, bir başkasının hayali olabilir...

Arada hatırlamak gerek.....
Merhaba, Unutanlara, hatırlamak isteyenlere, hatırlamak istemeyenlere, inkar edenlere, velhasıl-i kelam, hepinize gelsin.

Görüntünün olası içeriği: 1 kişi, ayakta, yürüyor, ayakkabılar ve takım elbise

Atamızın boyu 1.74, kilosu ise 75 civarıydı. 42 numara ayakkabı giyiyordu. Ayakkabıları genelde siyah rugan dı. Atatürk’ün de TC kimlik numarası: 10000000146. Aslında bu, birinci sıradaki TC kimlik numarası. Sondaki 46, güvenlik amacıyla, sistem tarafından otomatik konulmuş. Atatürk’ün en sevdiği yemek, etsiz kuru fasulye ile pilavdı. Kahveyi de çok seviyordu. Günde 10-15 fincan Türk kahvesi içiyordu. Atatürk’ün tüm gömlekleri beyazdı. Takım elbiselerinin modelini kendisi çiziyordu. Lacivert rengi sevmezdi. Bu nedenle gardırobunda laciverte yer yoktu. Atatürk'ün “Foks” adında bir köpeği vardı. Atamız Foks’ u Yalova kaplıcalarına gittiği bir gün, seyyar bir fotoğrafçıdan 50 liraya satın almış. Foks öldükten sonra doldurulup mumyalanmış. Halen de "Atatürk ve Kurtuluş Savaşı Müzesi" nde sergileniyor. Atatürk spor yapmayı çok severdi. Düzenli ata binerdi, yüzerdi ve bilardo oynardı. Mustafa Kemal, çok kitap okuyan biriydi. Yüzlerce kitabı vardı. Ancak en sevdiği kitap, Reşat Nuri Güntekin’in Çalıkuşu adlı romanıydı. Öyle ki, kitabı sürekli yanında taşırdı ve zaman zaman rastgele bir sayfa açıp okurdu. Atamız 44 sayfalık bir geometri kitabı yazdı. Bugün kullandığımız üçgen, dörtgen, çap, artı, eksi, bölü, oran gibi Türkçe kelimeleri Atatürk buldu. Atatürk’ün bu kitap dışında 13 kitabı daha var. Mustafa Kemal; Medeni Bilgiler, Karlsbad Hatıraları, Bölüğün Muharebe Eğitimi gibi hem askeri hem de toplumsal konularda kitaplar yazdı. Atatürk isminde bir çiçek vardı. Rivayete göre, Atamız çok seviyor diye bu ismi koymuşlar. Bir başka iddiaya göre ise Meksika kökenli çiçeği Türkiye’de yetiştiren bitki bilimciler çiçeğe Atatürk ismini verdi. Mustafa Kemal Atatürk, son söz olarak, “Aleykümselam” dedi. Anlatılanlara göre, Atatürk, doktoruna dikkatle baktı ve “Aleykümselam” dedi. Ardından girdiği komada 30 saat kaldı. 10 Kasım günü ise maalesef hayatını kaybetti. Atamızı sevgiyle, saygıyla, minnetle anıyoruz.

Herkes bilsin onu. Bilsin iyi tanısın öğrensin.