Merhaba Değerli Dostlar,
Bu günkü yazımızın konusu Yaban Kazları, kuş veya hayvan hayatı deyip geçmeyelim, onların yaşantılarından, biz insanların örnek alabileceğimiz çok önemli dersler var. Onların Hayatlarını incelediğimizde bazen hayretler içinde kalabiliyoruz.
Aşağıdaki yazımızda Yaban Kazlarının göçleri esnasında birbirlerine göstermiş oldukları bağlılık, destek ve dayanışmanın biz insanlara verdiği dersler hiç bir zaman yadsınamaz.
Belli bir hedefe ulaşmak için insanların birbirlerine Destek olmaları, göstermiş oldukları işbirliği, Dayanışma, yerine göre Görev değişimi yapmak, başkalarının uyarılarına kulak vermek gibi..
Toplum Değerlerini ön planda tutmak. İnsan hayatının olmazsa olmazları arasında yer alan konuları kendine amaç edinmektir...
Yapabileceğimiz en akıllıca şey başkalarının başarılı olması için yardım etmektir. Bu sayede onlar kazandıkça sizde kazanırsınız. İnsanlar birbirlerine destek oldukça işler büyür, daha çok değer yaratılır, çalıştıkça daha iyi sonuçlara ulaşılır. Birbirlerine köstek olmayan ancak birbirinin önünü açan bir topluluk içinde daha büyük başarılar getireceği bilinmelidir.
Kendi gücümüzü ve olanaklarımızı, başkalarının iyiliği için kullanma yardımlaşma, topluluğu oluşturan bireylerin bir konuda duygu, düşünce ve karşılıklı çıkar birliği içinde olmaları dayanışmadır.
Hiç bir insan tek başına yaşayamaz, tek başına ihtiyaçlarını karşılayamaz. Her insan bir başka insanın yardımına muhtaçtır. Toplum halinde yaşama insanların birbirleriyle yardımlaşarak ve birbirlerini destekleyerek uyumlu iş görmelerini ortaya çıkarmıştır.
Önce Kendinizi Sevin ve sonra da Sevdiklerinizin değerini bilin ki, Mutluluğunuz daim olsun...En iyi dileklerimle. Esen kalın.
YABAN KAZLARI
Yaban kazları “V” şeklinde uçarlar. Bilim adamları kazların neden bu şekilde uçtuklarını araştırmışlar. Araştırma sonucunda şu verilere ulaşmışlar;
“V” şeklinde uçulduğunda, uçan her kuş kanat çırptığında, arkasındaki kuş için onu kaldıran bir hava akımı sağlıyormuş. Böylece “V” şeklinde bir formasyonda uçan kaz grubu, birbirlerinin kanat çırpışları sonucu ortaya çıkan hava akımını kullanarak uçuş menzillerini yüzde yetmiş oranında uzatıyorlarmış. Yani tek başına gidebilecekleri maksimum yolu grup halinde neredeyse ikiye katlıyorlarmış.
Bir kaz, “V” grubundan ayrıldığı anda uçmakta güçlük çekiyor. Çünkü diğer kuşların oluşturduğu hava akımının dışında kalmış oluyor. Bunun sonucunda, genellikle gruba geri dönüyor ve yoluna grupla devam ediyor.
“V” grubunun başında giden kaz hiç bir hava akımından yararlanamıyor. Bu yüzden diğerlerine oranla daha çabuk yoruluyor. Bu durumda yorulunca en arkaya geçiyor ve bu defa hemen arkasındaki kaz lider konumuna geçiyor. Bu değişim sürekli yapılıyor; böylece her kaz grubun her noktasında yer almış ve aynı oranda yorulmuş oluyor.
Uçuş hızı yavaşladığında gerideki kuşlar, daha hızlı gitmek üzere öndekileri bağırarak uyarıyorlar.
Gruptaki bir kuş hastalanırsa veya bir avcı tarafından vurulup uçamayacak duruma gelirse; düşen kuşa yardım etmek üzere gruptan iki kaz ayrılıyor ve korumak üzere hasta veya yaralı kazın yanına gidiyor. Tekrar uçabilene (veya eğer ölürse, ölümüne kadar) onunla beraber yaralı kuşu asla terk etmiyorlar. Daha sonra kendilerine başka bir kaz grubu buluyorlar.
Hiçbir kaz grubu, kendilerine bu şekilde katılmak isteyen kazları reddetmiyor.
İnsanlar, kazların bu düzenini örnek alsaydı;
Belli bir hedefe ulaşmak için bir araya geldiklerinde, birbirlerinden destek alarak hedeflerine daha kolay ve çabuk erişirlerdi.
Aynı yöne giderken bilgi alışverişini ve işbirliğini sürekli kılardı.
Görevlerini, yeri ve zamanı geldiğinde başkasına bırakmak gerektiğini bilirdi.
İlerlemek ve yol almak için başkalarının uyarılarına gereksinim duyardı.
Alıntı : hayatakarken.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder