Merhaba Gönül Dostlarım,
Varoluşunun anlamını araştıran ve içinde yaşadığı dünyaya bir anlam vermeye çalışan tek canlı türü İNSAN’ dır
İnsanlık geçen zamanın pişmanlığını içinde hissederken geriye dönüp bakmıyor ve yaşadıklarından ders almıyor. Kendini ömrünün kalanına bırakıyor.
Zaman sana istediklerini verirken senden de bir şeyler alıp götürüyor.
Tüm evreni yaratan mutlak bir gücün iradesine tabi olmak durumunda olduğunu yani bir kaderinin olduğunu her zaman hatırlamak.
" Hayat bize bahşedilen en büyük nimet, en değerli emanet ve şerefle bitirilmesi gereken en büyük değerdir. Hayatımız su gibi akıp gidiyor. Annemizden doğduğumuz andan itibaren hızla dünya hayatımızın sonu olan ölüme koşuyoruz. Her gün bize 24 altın hediye edilir ve bu hediyelerin toplamı ömrümüzü oluşturur. Her gün hayat inşaatımıza konmuş bir tuğladır. Çocukluk, yaşlılık gibi enerjinin yetmediği dönemler çıkarılırsa, güçlü ve sağlıklı yaşam çok daha kısa bir zaman aralığıdır. İnsanın, ölümü tatmayan canlının olmadığını da dikkate alırsak, o çok kısa ömre çok şey sığdırma eğilimini de anlayışla karşılamamız gerekir. Dolayısıyla bu değerimizi doğru anlamalı, anlamlandırmalı ve ona vermemiz gereken gerçek değerinin ve sorumluluğumuzun farkında olmalıyız.
Her birimiz hayatın acemileriyiz, pek çok acemi insanlık hallerimiz var, hayatın provası yok."
Kaynak : recepalitopcu.com
Önce Kendinizi Sevin sonra da Sevdiklerinizin ve sahip olduklarınızın değerini bilin ki, Mutluluğunuz daim olsun... En iyi dileklerimle. Esen kalın..
~ İbrahim Birol ~
****
nedir ki ömür dediğin...
Ne zaman yaşadım bunca yılı dersin, ne zaman tükettim... arakama dönüp baktığımda, kenarlarda tortular, öbek öbek birikmişler, bazıları saçılmış oraya buraya. Ortada uzayıp giden ince bir yol, ucunu göremezsin başı belli sonunu göremezsin. Bir şarkı gelir aklına " Hayat sen ne çabuk harcadın beni"... hayat mı beni harcadı, yoksa ben mi hayatı harcadım.
Sen değil miydin " Bu yılda geçti seneye hayırlısı" diyen, bak kaç sene geçti böyle diye diye ömürden. Bak hadi bir daha bak arkana, hoyratça saçtıklarını, bir daha asla senin olamayacaklarını...
Yaaa kim neyi harcamış anladın mı şimdi?
Tabii öper başına koyarsın her gününü şimdi, lakin iş işten geçti, hayatın hesabını iyi yapamadın, yanıldıkların, bildiklerine yetmiyor işte!
Epey bir zaman önceydi, Falez' lerin üzerinde ben yaşlarda bir kadın, sürekli denize bakıyor, dudaklarını kıpırdatıp duruyor, yüz mimikleri ile dudakları bir birine eşlik ediyordu... çok dikkatli bakıp rahatsız etmek istemedim, ama merak edilmeyecek gibi değildi tuhaftı. Yürüdüm geçtim yanından bir yandan da denize bakındım, gayri ihtiyari, bir şey mi görüyor diye. Az ileriden döndüm yine o kadının yanından geçiyorum... bu sefer göz göze geldik bir anda dudak kıpırdaması sese dönüştü " Konuş konuş iyi geliyor" delimi ne diye düşündüm, yok değilim dedi!...
Yaş kemale erişmiş, her günümü başıma koyuyormuşum, el yordamı ile hayatı tanıyıp başkalarına da bu yordamı tavsiye ediyormuşum, daha neler neler... geçiniz bunları geçinizzz.
Üç kuruşluk mala mülke gözümüz gibi baktık, hoş ona da bakamadık ya ; ama su gibi akıp giden hayatımıza arkamızı döndük, yüzümüzü çevirdik, işte şimdi ya denize konuşur olduk, ya da Facebook' a.
Su gibi akıp gitti hayat, ömür nedir ki anlayamadık!
Zırvaladıysam affola
Alıntı : milliyet.com.tr
https://youtu.be/W5ySDN1gcJM
Günün Sözü :
"Zaman su gibi akıp gidiyor derler, halbuki, zaman değil biz geçip gidiyoruz." (Weber).
İbrahim Birol, http://ibrahimbirol.blogspot.com.tr/
23 Temmuz, 2017, Antalya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder